ORTADOĞU TIP DERGİSİ - ORTADOGU MEDICAL JOURNAL

Search Results

Keyword: prognoz

Research Article

Prognostic significance of body mass index and diabetes in patients with malignant glioma

Malign gliom hastalarında vücut kitle indeksi ve diabetin prognostik önemi

Berrin Benli Yavuz, Gul Kanyilmaz, Meryem Aktan

Ortadogu Tıp Derg, Volume 12, Issue 2, pp. 269-274

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.709170

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: We aimed to determine whether there is a relationship between body mass index (BMI) and diabetes (DM) before treatment and survival with this study.
Material and Methods: The results of patients who received radiotherapy between 2010 - 2018 were evaluated with this retrospective study. BMI was categorized into 3 groups: normal (18.5-24.9 kg/m2), overweight (25-29.9 kg/m2), obese (≥30 kg/m2). Presence of diabetes was evaluated by considering oral antidiabetic use and file information before treatment. Patient, treatment and tumor characteristics were evaluated with descriptive statistics. Kaplan-Meirer, log-rank and cox-regression analyzes were performed. P <0.05 was considered statistically significant.
Results: The results of 174 cases were evaluated. Diabetes was present in 22 patients (12.6%). In univariate analyzes, being over the age of 65 (p <0.001), Karnofsky performance score (KPS) below 80 (p <0.001), diabetes (p = 0.017), having grad 4 pathology (p <0.001), performing subtotal excision / biopsy (p <0.001), hypofractioned / whole brain radiotherapy (p <0.001), and not receiving adjuvant chemotherapy (CT) (p <0.001) had a negative effect on overall survival (OS). In multivariate analyzes, being over 65 years old, having grad 4 pathology, performing subtotal excision / biopsy and not taking adjuvant CT were found to be effective on OS. Median overall survival in diabetics was 9.65 months and 17.74 months in non-diabetics (p = 0.017). No statistically significant relationship was found between BMI and OS.
Conclusion: Pre-existing diabetes in malignant glioma patients is a risk factor for poor outcomes. It is important to control diabetes and related conditions.

Keywords: malign glioma, diabetes, body mass index, prognosis

ÖZ

Amaç: Bu çalışma ile tedavi öncesi vücut kitle indeksi (VKI) ve diyabet ile sağ kalım arasında bir ilişki olup olmadığını belirlemeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Bu retrospektif çalışma ile 2010-2018 tarihleri arasında radyoterapi (RT) uygulanmış hastaların sonuçları değerlendirildi. VKI, 3 gruba kategorize edildi: normal (18,5-24,9 kg/m²), aşırı kilolu (25-29,9 kg/m²), obez (≥30 kg/m²). Diyabet varlığı, hastaların tedavi öncesi oral antidiyabetik kulanımı ve dosya bilgileri göz önüne alınarak değerlendirildi. Hasta, tedavi ve tümör karakteristikleri tanımlayıcı istatistikler ile değerlendirildi. Kaplan-Meirer, log-rank ve çoklu analizlerde cox-regresyon analizleri yapıldı. P<0,05 istatistiki anlamlı olarak kabul edildi.
Bulgular: 174 olgunun sonuçları değerlendirildi. Diyabet hastaların 22’sinde (%12,6) mevcuttu. Tek değişkenli analizlerde, 65 yaş üstünde olmak (p<0,001), Karnofsky performans skorunun (KPS) 80’in altında olması (p<0,001), diyabet olması (p=0,017), grad 4 patolojiye sahip olmak (p<0,001), subtotal eksizyon/biopsi yapılması (p<0,001), hipofraksiyone/tüm beyin radyoterapisi uygulanması (p<0,001) ve adjuvan kemoterapi (KT) almamak (p<0,001) genel sağ kalım üzerinde olumsuz etkili idi. Çok değişkenli analizlerde ise, 65 yaş üstü olmak, grad 4 patolojiye sahip olmak, subtotal eksizyon/biopsi yapılması ve adjuvan KT almamak genel sağ kalım (GS) üzerine etkili olarak bulundu. Diyabetiklerde medyan genel sağkalım 9,65 ay iken diyabetik olmayanlarda 17,74 ay idi (p=0,017). VKI ile GS arasında istatistiki anlamlı bir ilişki gösterilemedi.
Sonuç: Önceden var olan diyabet kötü sonuçlar açısından bir risk faktörüdür. Diyabet ve ilişkili durumların kontrol altında olması önemlidir.

Keywords: malign glioma, diyabet, vücut kitle indeksi, prognoz

Research Article

Seasonal characteristics and clinical treatment in the Guillaine-Barré syndrome 63 evaluation of the patient series

Guillain-Barré sendromunda mevsimsel özellikler ve klinik alt tiplerin 63 vakalık seride değerlendirilmesi

Yeşim Güzey Aras, Belma Doğan Güngen

Ortadogu Tıp Derg, Volume 10, Issue 3, pp. 284-288

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.332864

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: Guillain-Barré syndrome (GBS) is a disease that occurs with in the inflammatory demyelinating polyradiculoneuropathies of the common flaccid paralysis that can begin in the acute or subacute stage. The aim of this study was to investigate the relationship between seasonal distribution of GBS in our own patient group, the relationship between seasonal GBS subtypes and seasonal prognosis.
Material and Method: This study retrospectively reviewed the files of adult patients who were diagnosed as GBSdiagnosed according to Asbury diagnostic criteria in our clinic between 2007 and 2017. Age, sex, past infections, seasonal distribution, clinical subtypes, hospitalization times, Hughes Functional Scale HFRS), intensive care needs, intubation, and mortality were recorded.
Results: Sixty-three patients were included in the study. The patients were 35 males and 28 females. The mean age was 51.4 ± 18.2 in males and 47.07 ± 18.9 in females. In 37 (58.7%) of AIDP patients, 8 (12.7%) in AMAN patients, 6 (9.5%) in AMSAN patients and 5 (7.9%) in Miller-Fisher syndrome patients were found to be indent. Before the onset of GBS symptoms, there were 30 (47.6%) Upper respiratory tract infection patients, 15 (23.8%) indent GIS infections, and 1 (1.6%) indent vaccination history at 2-4 weeks. When the seasonal distribution was examined, 13 (20.6%) of the patients were in the winter, 21 (33.3%) were in the spring, 19 (30.2%) were in the summer and 10 (15.9%) were in the autumn. Given the relationship between seasonal distribution and clinical subtypes, no seasonal difference was found in AIDP form, where asaxonal forms appeared more frequently in spring and summer than in other seasons. When the first application to the hospital and the seasonal distribution with HFRS were taken, the lowest HFRS was determined in the spring.
Conclusion: In our study, axonal form in GBS patients was more frequent in spring and summer seasons. In addition, those who are seen in the spring are better be haved and the treatment is worse in the winter months while the treatment is better. We think that the relationship between seasonal distributions of patients should be evaluated with higher number of studies.

Keywords: Season, Guillain-Barré syndrome, prognozis

ÖZ

Amaç: Guillain–Barré sendromu (GBS) akut yada subakut başlayabilen genellikle ilerleyici flask paralizi ile seyreden inflamatuvar demyelinizan poliradikülonöropatiler içerisinde yer alan bir hastalıktır. Bu çalışmanın amacı kendi hasta grubumuzda GBS'nin mevsimlere göre dağılımını, mevsimle GBS alt tipleri arasındaki ilişkiyi ve mevsimle prognoz arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada 2007-2017 yılları arasında kliniğimizde yatarak tedavi görmüş Asbury tanı kriterlerine göre kesin GBS tanısı almış erişkin hastaların dosyaları retrospektif olarak tarandı. Hastaların yaş, cinsiyet, geçirilmiş enfeksiyonlar, mevsimlere göre dağılımı, klinik alt tipleri , hastanede kalış süreleri, Hughes Fonksiyonel Ölçeği Skoru (HFÖS), yoğun bakım ihtiyaçları, entübasyon , mortalite durumları kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya 63 hasta alındı. Hastaların 35'i erkek, 28'i kadındı. Yaş ortalaması erkeklerde 51,4±18,2, kadınlarda 47,07±18,9 idi. AIDP hastaların 37 (%58,7)'sinde, AMAN hastaların 8 (%12,7)'inde, AMSAN hastaların 6 (%9,5)'sında, Miller-Fisher sendromu hastaların 5 (%7,9)'inde görüldü. GBS semptomları başlamadan önceki 2-4 haftada hastaların 30 (%47,6)'unda ÜSYE, 15 (%2,8)'inde GİS enfeksiyonu, 1 (%1,6)'inde aşı öyküsü vardı. Mevsimsel dağılıma bakıldığında hastaların 13 (%20,6)'ü kış mevsiminde, 21 (%33,3)'i ilkbaharda, 19 (%30,2)'u yaz mevsiminde, 10 (%15,9)'u sonbaharda idi. Mevsimsel dağılım ile klinik alt tipler arasındaki ilişkiye bakıldığında AIDP formunda mevsimsel fark saptanmazken aksonal formlar ilkbahar ve yaz mevsiminde diğer mevsimlere göre daha sık ortaya çıkmıştır. Hastaneye ilk başvuru HFÖS ile mevsimsel dağılıma bakıldığında en düşük HFÖS ilkbaharda saptandı.
Sonuç: Çalışmamızda, GBS hastalarında aksonal form, ilkbahar ve yaz mevsiminde daha sıktı. Buna ek olarak, ilkbaharda görülenler vakalarda prognoz daha iyi iken kış aylarında daha kötüdür. Hastaların mevsimsel dağılımları arasındaki ilişkinin daha fazla sayıda hasta ile değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyoruz.

Keywords: Mevsim, Guillain–Barré sendromu, prognoz

Research Article

Evaluation of surgical results of micropapillary thyroid cancers according to tumor size and focality

Mikropapiller tiroid kanserlerinde tümör çapına ve tek odak-çoklu odak oluşuna göre operasyon bulgularının değerlendirilmesi

Bekir Uçan, Muhammed Erkam Sencar, Muhammed Kızılgül, Mustafa Özbek, İlknur Öztürk Ünsal, Erman Çakal

Ortadogu Tıp Derg, Volume 9, Issue 3, pp. 123-126

DOI: https://doi.org/10.21601/ortadogutipdergisi.266085

Abstract Article (PDF)

ABSTRACT

Aim: There is no consensus regarding the recommended surgical approach in the treatment of micropapillary thyroid carcinoma (MTC) or whether additional treatment with radioactive iodine is necessary or not. The aim of this study was to investigate the surgical findings and pathological results of micropapillary thyroid cancer with tumor size of ≤5 mm or >5 mm and also in the presence of unifocal or multifocality.
Material and Method: We enrolled 209 patients with MTC who underwent surgery at the Diskapi Training and Research Hospital between 2008 and 2012, in a retrospective study design. We divided patients into two groups according to whether tumor size of ≤5 mm or >5 mm and also categorized based on the presence of unifocal or multifocality.
Results: One hundred and three patients (13 male, 90 female) with tumor size of ≤5 mm were categorized as group 1 and 106 patients (12 male, 94 female) with tumor size of >5 mm were categorized as group 2. Central lymph node dissection was more often performed in group 2 ( 40 (43.5%) to 20 (22.2%), p:0.002). Capsule invasion were identified in 6 (6%) of the patients in group 1 and in 20 (19.4%) of the patients in group 2 (p = 0.004). There was no statistically significant difference between the two groups regarding the presence of multifocality (24 (%23.8) patients in group 1 and 33 (%32) patients in group 2; p=0.18). Lymph node metastasis was more common in group 2 when compared to group 1 (4 (%4) to 13 (%12.6), p=0.027). Five patients (5%) with microscopically positive surgical margins were found group 2 however, none of the patients in group 1 had microscopically positive surgical margins (p:0.025).
Conclusion: Although all tumors lower than 1cm categorized as micropapillary cancer, the recurrence of the disease is more common in the presence of tumor greater than 5mm or multifocal tumor regardless of size.

Keywords: Micropapillary thyroid cancer, tumor size, prognosis

ÖZ

Amaç: Mikropapiller kanserlere önerilen cerrahi şekli veya radyoaktif iyot (RAİ) verilip verilmemesi konusunda görüş birliği yoktur. Bu çalışmadaki amaç, mikropapiller tiroid kanserlerinde, tümör çapı ≤5 mm veya>5 mm olanlarda, ayrıca tek odak ve çok odak varlığında öncelikle cerrahi bulguların ve patoloji sonuçlarının dökümante edilmesidir.
Gereç ve yöntem: 2008-2012 yılları arasında Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi Endokrinoloji polikliğine başvuran toplam 209 mikropapiller tiroid kanserli hasta retrospektif olarak taranıp çalışmaya dahil edildi. Hastalar öncelikle tümör çapı ≤5 mm ve >5 mm olacak şekilde gruplandırıldı, ayrıca tümörün tek odak ya da çoklu odak oluşuna göre de sınıflandırıldı.
Bulgular: 209 hastadan 103 (13 erkek, 90 kadın) hastada tümör çapı ≤5 mm olup grup 1, 106 (12 erkek, 94 kadın) hastada tümör çapı >5 mm olup grup 2 olarak sınıflandırıldı. Grup 1 için 20 (%22.2) hastada santral lenf nodu diseksiyonu yapılırken, grup 2 için bu sayı 40 (%43.5) hastaydı (p=0.002). Kapsül invazyonu grup 1’de 6 (%6) hastada, grup 2’de 20 (%19.4) hastada tespit edildi (p=0.004). Çoklu odak varlığı açısından gruplar arasında anlamlı farklıklık saptanmadı (grup 1’de 24 (%23.8), grup 2’de 33(%32); p=0.18). Lenf nodu metastazı grup 1’de 4 (%4) hastada, grup 2’de 13 (%12.6) hastada mevcut olup iki grup arasında anlamlı farklılık mevcuttu (p=0.027). Grup 1’de hiçbir hastada cerrahi sınırda tümör tespit edilmemişken, grup 2’de 5 (%5.1) hastada cerrahi sınırda tümör tespit edildi (p=0.025)
Sonuç: Operasyon ve patoloji sonuçları değerlendirildiğinde 1 cm’nin altındaki tümörler her ne kadar mikropapiller kanserler başlığı altında tek olarak değerlendirilse de,tümör boyutunun 5 mm’nin üzerinde olmasi veya tümör boyutundan bağımsız olarak multifokal tümör varlığında daha sık rekürrens görülmektedir.

Keywords: Mikropapiller tiroid kanseri, tümör boyutu, prognoz