Journal of Research in Turkic Languages, Volume 7, Issue 2, pp. 39-53
ABSTRACT
The primary objective of this study is to identify the linguistic and pedagogical challenges faced by students of Turkish origin who live in Germany and whose native language is German, while learning Turkish. Qualitative research was employed, and semi-structured interviews were used for data collection. The participant group consisted of 10 students aged between 11 and 16, residing in the German state of North Rhine-Westphalia, and receiving Turkish instruction at least one day a week. Descriptive analysis and thematic coding were used in data analysis. Findings from the participants' opinions indicate that the areas where students face the most difficulties include the use of letters specific to the Turkish alphabet (ç, ğ, ş, ö, ü), vowel harmony, spelling compound words, and the use of uppercase and lowercase letters. Furthermore, the direct transfer of spoken language habits to written language frequently leads to errors in students' written expression skills. In addition to linguistic difficulties, pedagogical difficulties have also been identified, including students' lack of understanding of the course content, leading to a loss of interest in the course, and in some cases, teaching methods that are inappropriate for their age and language level. Many students stated that they used Turkish only as a daily language spoken at home with their parents, limiting their academic language development. The lack of German-based materials used by educators or their incompatibility with the students' social context further complicates the learning process. Consequently, German-speaking Turkish students appear to experience various difficulties in learning Turkish, both with technical spelling rules and pedagogical proficiency.
Keywords: Turkish education, bilingualism, writing skills, pedagogical challenges, Turkish students in Germany
ÖZ
Özet: Göç ve çok dillilik, Almanya’daki Türk kökenli öğrencilerin eğitiminde önemli bir sorun alanı oluşturmaktadır. Türkçeyi ikinci dil olarak öğrenen bu öğrenciler özellikle yazılı anlatımda çeşitli zorluklar yaşamaktadır. Yazım kurallarına yeterince hâkim olmamaları, kelime seçiminde yetersizlik yaşamaları ve yazı dilini konuşma diliyle karıştırmaları dil gelişiminde önemli sorunlar doğurmaktadır. Ayrıca öğretmen yetersizliği, materyal eksikliği ve ders saatlerinin sınırlılığı süreci olumsuz etkilemektedir. Bu araştırmanın amacı, Almanya’da yaşayan ve anadili Almanca olan Türk kökenli öğrencilerin Türkçe öğrenim sürecinde karşılaştıkları dilsel ve pedagojik sorunları ortaya koymaktır. Araştırmada nitel yöntem kullanılmış, veri toplama sürecinde yarı yapılandırılmış görüşmeler uygulanmıştır. Katılımcı grubunu Kuzey Ren-Vestfalya’da yaşayan, 7–12 yaş aralığında ve haftada en az bir gün Türkçe eğitimi alan 10 öğrenci oluşturmaktadır. Verilerin analizinde betimsel analiz ve tematik kodlama yöntemleri kullanılmıştır. Bulgulara göre öğrencilerin en çok zorlandıkları alanlar Türk alfabesine özgü harflerin kullanımı (ç, ğ, ş, ö, ü), sesli harf uyumu, birleşik kelime yazımı ve büyük-küçük harf kullanımıdır. Konuşma dili alışkanlıklarının yazıya aktarılması da yazılı anlatımda hatalara yol açmaktadır. Pedagojik açıdan ise ders içeriklerinin yeterince anlaşılmaması ve yöntemlerin yaş–dil seviyesine uygun olmaması dikkat çekmektedir. Öğrencilerin çoğu Türkçeyi yalnızca evde günlük iletişim dili olarak kullandıklarını, bu nedenle yazı dili gelişimlerinin sınırlı kaldığını belirtmiştir. Ayrıca Almanca destekli materyal eksikliği ve içeriklerin öğrencilerin sosyal bağlamıyla uyuşmaması öğrenme sürecini zorlaştırmaktadır.
Keywords: Anahtar sözcükler: Almanya’daki Türk öğrenciler, İki dillilik, Pedagojik zorluklar, Türkçe eğitimi, Yazma becerileri